Lang, lang, geleden, in een piepklein landje ergens in Europa bestond er een hermandad die zich profileerde als je beste vriend. Ze droegen een pet die ons allemaal paste. Bij een lichte verkeers overtreding kreeg je toen nog een waarschuwing van onze snorremanssen in het blauw. De wijkagent kende iedereen bij naam en wist wat er speelde in de wijk. Hij liep daar namelijk dagelijks zijn rondes. Het was een dagelijks ritueel. Onze wijkagent heette Smeris no fun intended. En je wist altijd wel wanneer hij er aan kwam. Smeris was een goedgehumeurde imposante kerel, die fluitend zijn rondes deed. Je wist wat je aan hem had, en hij kon heel daadkrachtig optreden. We hadden respect voor onze Smeris. Echter dat was toen.
Tegenwoordig, is er geen agent meer als onze Smeris te vinden. Het politie-apparaat is vervuild en veranderd. Het is een BV geworden die winst moet maken. En dat is precies wat er mis is met het justitie-apparaat dat politie heet. Een waarschuwing? Nope, gelijk schrijven is wat ze tegenwoordig leren op de politi-academie. Is er gevaar? Je eigen leven is het belangrijkste, dus neem geen risico, helden hebben ze blijkbaar geen behoefte aan bij de politie. Ohw en of je even elk jaar minimaal 250 bekeuringen uit wil schrijven, anders krijg je dat te horen op je functionerings gesprek, en ben je een lousy cop.
Maar vind ik dit het ergste? Nee, zo werken bedrijven nu eenmaal en mijn vertrouwen in het justitiële apparaat is sowieso naar het nulpunt gedaald. Dit heeft te maken met het beleid. Want politieagent zijn in deze tijd is het meest frustrerende werk wat je maar kunt bedenken. Je krijgt 1600 euro netto betaald om elke dag weer je leven in de waagschaal te leggen ten gunste van tokkie ville en zijn inwoners. Je hebt je aan meer regeltjes te houden dan elke andere burger, en als je dan eindelijk een keertje optreed en een corrigerende tik verkoopt of iemand door zijn hersenpan schiet ipv door zijn poten, zijn de rapen gaar. Niet alleen de dader maar ook jij wordt vervolgd, vervolgd omdat je je werk doet. Maar net zoals hier in Nederland de dader het slachtoffer is, is de Agent de dader.
Wat hier het resultaat van is zien we elke dag weer in onze samenleving. De agent heeft er geen zin meer an. Het werkt als volgt. Bepaalde jeugd heeft inmiddels al zo zijn stempel weten te zetten dat agenten van te voren al weten dat als ze de confrontatie aan gaan, ze dit bergen met tijd gaat kosten, niet alleen op straat maar ook op kantoor. Wat het ze ook kost is een heleboel frustratie en op je woorden moeten passen. Natuurlijk is een agent het op een gegeven moment zat en corrigeert dat tuig. Althans dat zou je denken. Dankzij onze gezaghatende linkse correctheidsmaffia zal er alles aan gedaan worden de agent daarvoor te bestraffen en uiteraard de dader weer geknuffeld. “Heeft die gemene agent je auw gedaan, omdat je hem voor kanker homo uitschold en daarbij een blikje cola naar zijn hoofd gooide?” Onze advocaat is al voor je bezig hoor. Hoe durft die racistische snor jou te corrigeren!
En zo modderen we aan in Nederland. Misselijk en pimpelpaars vanwege doorgeslagen politieke correctheid. Agenten die niet meer op durven te treden, omdat ze vaak harder gestraft worden dan de daders, agenten die als laffe honden de problemen voorbij rijden om respectabelen die niet terugzeiken te bekeuren. Hoe was-ie, Henk? Ja lekker rustig, ik heb er weer 10 kunnen bekeuren. Ohw en dat van die overvallen vrouw dat was Mo, ik zag hem net staan op de hoek bij coffeeshop, "de laffe hond". STOP POLITIE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten